Kasım KARAMAN tarafından hazırlanmış olan "Tarım-Gıda Politikaları Bağlamında Türkiye’de Gıda Güvencesi" konulu Derleme Makalesidir.
Dosya bağlantı linki: https://dergipark.org.tr/tr/pub/abuhsbd/issue/36059/404860
ÖZ:
Bu çalışma ulusal, bölgesel ya da küresel bir tehdit olarak ortaya çıkan açlık problemi ile tarım-gıda politikaları arasındaki ilişkiyi kavramsal ve kuramsal düzeyde ele almayı amaçlamaktadır. Bu çerçevede olmak üzere dünyada ve Türkiye’deki tarım-gıda politikaları ve gıda güvencesi ilişkisi çeşitli istatistik verilerle değerlendirilmiştir.
Gıda üretim düzeyi ile gıda ihtiyacı miktarı küresel düzeyde karşılaştırıldığında, üretimin ihtiyaç duyulan miktardan fazla olduğu görülmektedir. Bu durum gıda güvencesinin yalnızca üretimle ilişkili bir kavram olmadığını ortaya koymaktadır. Bu bakımdan tarladan sofraya tüm üretim, dağıtım ve tüketim ilişkilerini ve süreçlerini kapsayan gıda güvencesi, tarım ve gıda politikalarıyla yakından ilgilidir. Öte yandan gıdanın ekonomi politiği ile ulus devletin gelişimi arasındaki bağlantıyı anlamak, küresel gıda politikalarını belli dönemler halinde tanımlamak için “gıda rejimi” kavramı kullanılmaktadır.
Gıda rejimi yaklaşımı, kapitalist dünya ekonomisi ile tarım-gıda arasındaki ilişkileri ve kapitalizmin kendi içinde barındırdığı çelişkileri anlamak ve analiz etmek açısından önem arz etmektedir. Gıda güvencesi düşüncesinin gelişimini kapitalizmin gelişim süreciyle ilişkilendiren yaklaşımlar, gıda sistemlerinin aşamalı olarak değişimini 500 yıllık bir geçmişe dayandırmaktadırlar. Bu süreç, toprak sahipliğinde ve üretim araçlarında meydana gelen değişim, kendi kendine yeter tarımsal üretimden pazar için üretime geçiş, kentleşme ve sanayileşme biçiminde ilerleyerek ekonomik modernleşme sürecine geçmiştir.
Türkiye’de tarım sektöründeki değişimler ile gıda sektöründeki üretim ve dağıtım süreçleri arasında karşılıklı etkileşime dayalı yakın bir ilişki söz konusudur. 1970’lere kadar kendi kendini besleyebilen ülkeler arasında yer alan Türkiye’de 1980 sonrası değişen tarım-gıda politikaları nedeniyle zaman zaman temel gıda maddeleri ithal etmek zorunluluğu ortaya çıkmıştır.
Gıda üretim düzeyi ile gıda ihtiyacı miktarı küresel düzeyde karşılaştırıldığında, üretimin ihtiyaç duyulan miktardan fazla olduğu görülmektedir. Bu durum gıda güvencesinin yalnızca üretimle ilişkili bir kavram olmadığını ortaya koymaktadır. Bu bakımdan tarladan sofraya tüm üretim, dağıtım ve tüketim ilişkilerini ve süreçlerini kapsayan gıda güvencesi, tarım ve gıda politikalarıyla yakından ilgilidir. Öte yandan gıdanın ekonomi politiği ile ulus devletin gelişimi arasındaki bağlantıyı anlamak, küresel gıda politikalarını belli dönemler halinde tanımlamak için “gıda rejimi” kavramı kullanılmaktadır.
Gıda rejimi yaklaşımı, kapitalist dünya ekonomisi ile tarım-gıda arasındaki ilişkileri ve kapitalizmin kendi içinde barındırdığı çelişkileri anlamak ve analiz etmek açısından önem arz etmektedir. Gıda güvencesi düşüncesinin gelişimini kapitalizmin gelişim süreciyle ilişkilendiren yaklaşımlar, gıda sistemlerinin aşamalı olarak değişimini 500 yıllık bir geçmişe dayandırmaktadırlar. Bu süreç, toprak sahipliğinde ve üretim araçlarında meydana gelen değişim, kendi kendine yeter tarımsal üretimden pazar için üretime geçiş, kentleşme ve sanayileşme biçiminde ilerleyerek ekonomik modernleşme sürecine geçmiştir.
Türkiye’de tarım sektöründeki değişimler ile gıda sektöründeki üretim ve dağıtım süreçleri arasında karşılıklı etkileşime dayalı yakın bir ilişki söz konusudur. 1970’lere kadar kendi kendini besleyebilen ülkeler arasında yer alan Türkiye’de 1980 sonrası değişen tarım-gıda politikaları nedeniyle zaman zaman temel gıda maddeleri ithal etmek zorunluluğu ortaya çıkmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder